Kakaibang hilig, bakit maraming nawiwili?

Kakaibang hilig, bakit maraming nawiwili?

Karen C. Bawiga

            “Madumi tingnan, ayoko.”  Madalas kong sabihin sa mga kaibigan kong pinipilit akong gawin ang hilig nila.  Kj  nga daw ako e.  Di ko nga sila maintindihan e  wala naman silang mapapala, sasama pa ang tingin ng mga tao sa kanila.  Lahat kasi sila naexperience na yun.  Mukha na silang adik, mukha na din silang maangas.  Manang din ang tawag nila sakin, hindi daw kasi ako sa sunod sa uso at konserbatibo pa.  Lahat sila mayabang na, lahat sila puro pasikat.  Mga kaibigan ko sila pero nakakapikon na, panay pangungulit sakin.  Siguro iniisip mo na ang  sama kong kaibigan dahil hinuhusgahan ko sila.  Pero sinasabi ko lang naman ang totoo, okay  lang naman sakin ang ginagawa nila sa sarili nila, pero ang ako mismo ang gagawa nun?  Hay dinamay pa ko sa kalokohan nila.

            Sa patuloy na pangungulit nila, pumayag na rin ako.  O! alam ko ang iniisip mo, alam kong kinain ko ang mga sinabi ko pero isa lang naman e. Nagisip  naman akong  mabuti bago ko ito ituloy.  Inisip ko din ang mabuti at hindi mabuting dulot nito.  Oo,  nung una ayoko talaga, hanggang ngayon naman e pinagbigyan ko lang at itatago ko rin.  Makalipas ang ilang sandali, nakita ko na siya.  Lumakas yung tambol sa dibdib ko.  Inihanda na ang mga gagamitin namin, inihanda ko na rin ang sarili ko.  Naglinis na siya “Umpisa na tayo” sabi niya.  Tumango lang ako at huminga ng malalim. Tinanggal na ang mga nakatakip sa akin, mas lalo akong kinabahan.  Unti-unti kong naramdaman ang paglapit niya.  Tama nga sila, masakit, sobrang sakit, tagos sa buto yung sakit.  Tumutusok, bumabaon, tumutusok, bumabaon, paulit-ulit.  Di ko rin alam na magdudugo, hindi ko na lang ininda pinaubaya ko na sa kanya ang lahat.  Napapakagat labi at napapamura na rin ako sa sakit.

.   Habang tumatagal iba na yung nararamdaman ko.  Masakit pero masarap, di ko maipaliwanag yung sarap ng pagtusok niya.  Ibang klase yung satisfaction, halatang bihasa na siya.  Nararamdaman ko pa rin yung pagbaon niya, ngunit sa mga sandaling ito mas nangingibabaw yung sarap.  Nagmarka yung matagal ko ng hinahanap-hanap, nagmarka yung gusto ng puso ko.     

            Matapos ang karanasan ko sa kanya, unti-unti na atang nabago ang pananaw ko.  Pero tinago ko pa rin yung nangyari samin.  Nakakahiya lang kasi dati halos isumpa ko siya at yung gawain niya pero ngayon parang nagugustuhan ko na.  Di ko inakalang ganun yung mararamdaman ko, hanggang ngayon hinahanap-hanap ko pa din yung sakit.  Kaya siguro maraming nahuhumaling sa kanya. Ngayon alam ko na ang dahilan nila.  Masarap din siguro siya sa kausap, di ko kasi siya kinausap nung araw na yun. Pakiramdam ko napakaimoral ko na. Ang oa ko no? Pero yun talaga ang nararamdaman ko, yun kasi ang tingin ko sa mga tulad niya. Kaya todo pilit ang mga tropa ko, para mabago ang pag-iisip ko. Mukha namang nagtagumpay sila. Lumipas ang panahon, naglaho na ang dating ako. Wala na ang mapanghusga at sarado ang isipan na ako. Natuwa ang barkada ko, mas sumaya ang grupo namin. May bagay na kaming pinagkakasunduan, dati kasi lagi akong op sa kanila.

Nakipagkita ako sa kanya, tulad ng dati naghanda at naglinis muna siya. Pagkalipas ng ilang sandali nagumpisa na kami. Ibang klase talaga ang pagtusok at pagbaon niya. Natapos na kami, wala siyang kibo marahil nahihiya pa siya. Inabutan ko na siya ng pera at umalis na rin ako kaagad. Napansin ko kasing naiilang pa siya. Siguro kung mas mapapadalas pa ang pagkikita namin magiging komportable na siya. Gusto ko kasing makipagkwentuhan sa kanya. Malamang marami siyang alam, parang bihasang-bihasa na siya sa gawain niya e. 

Nasundan pa ang pagkikita namin, ganun pa rin tusok-baon, abot pera ulit. Kinausap ko na siya ang pangit naman kung lagi kaming ganun. "Matagal mo na bang ginagawa to?" "Oo" matipid niyang sagot. "Magkwento ka naman" sabi ko. Ayun nagkwento na siya, karamihan daw sa mga ito ay mga kabataang gaya ko. May mayaman, mahirap, gwapo at maganda. Basta iba-iba daw. Iba-iba din ang pagpapakahulugan ng tao sa trabaho niya, lalo na daw ang mga relihiyoso’t relihiyosa. Madalas daw basura ang tingin sa kanya sa pinaggagawa niya sa katawan niya pero di naman daw yun ang intensiyon niya.  Gusto lang naman daw niyang i-express ang sarili niya. May mga dahilan naman daw ang mga kabataan sa paglapit sa kanya.  Merong trip lang, may gusto lang  maging in, ayaw pahuli sa uso at ayaw mapagiwanan sa experience. May iba naman daw na gusto lang magpasikat sa kasintahan, para nga naman ma-impress nila ang syota nila at maging magyabang sa mga nakakainitan nila.  Meron din namang emosyonal, ang mga ganitong tao ay lumalapit sa kanya kapag malungkot, may problema sa bahay at maging sa pag-ibig. Meron ding malalim ang pinaghuhugutan, sa lalim daw di niya magets ang gusto. Madami na siyang nasabing dahilan.  Pero ako? Ano nga bang dahilan ko? Basta ang alam ko gusto ko lang paulit-ulit ang tusok niya. Ang babaw ko no? Ganun talaga e, di ako nagsasawa sa kanya.

Pinuntahan ko ulit siya, tusok, baon, tusok, baon, paulit-ulit. Nag-iwan na naman siya ng permanenteng marka sa akin. Pakiramdam ko komportable na siya. Tinanong ko siya kung bakit ganito ang napili niyang trabaho. Hilig niya daw kasi tsaka pinapahalagahan niya ang kultura ng mga Pilipino. Ang lalim nun a, pero paano naging parte ng kultura yun? Di ko talaga alam kung bakit kaya tinanong ko siya. Ito lang yung sagot niya, "Teka, pinoy ka ba talaga? Unang panahon pa lang ginagawa na to ng mga ninuno natin. Ipinapagpatuloy lang ng mga kagaya ko, mas moderno nga lang pero ganun pa rin. Tsaka tingnan mo ang mga marka ko,  puro Pilipinas ang inspirasyon no?" ha? Pinoy ba talaga ako?  Tinatanong ko na rin yun sa sarili ko, tiningnan ko rin ang mga marka niya tama nga siya lahat ng marka niya tungkol sa Pilipinas.  Lalo tuloy akong bumilib sa kanya. Bakit nga ba di ko alam yun? Napahiya ako ng unti sa kanya, di naman pala lahat ng may ganung trabaho katulad ng iniisip ko.  Ako pala ang madumi ang isip at hindi sila, hay… kulang na talaga sa kaalaman ang mga Pilipino ngayon at isa na ko dun.

Simula nung sinabi niya yun, mas dumalas ang paglapit ko sa kanya. Iba na ang mga permanenteng marka na iniiwan niya, malaman na ang mga ito. Lahat ay patungkol sa Pilipinas.

Ang sarap sa pakiramdam may dahilan na ang bawat pagpunta ko sa kanya, lalo na't inspirasyon ko ang Pilipinas. Nakakatanggap man ako ng kritisismo, di ko na lang pinapansin ganun din naman din ako dati e. Sadyang ganun talaga ang mga tao, kahit sino ay hindi makakaligtas sa mga mapanghusgang mata nila. Mga marka ko lang naman ang nakikita nila, marahil wala pa silang alam kung bakit nawiwili kami dito. Sige baka naiinip ka na, wag kang tutulad sakin a.  Buksan mo ang isip at puso mo.  Pasensiya ka na mahaba ang kuwento ko. Hanggang sa muli, salamat sa pakikinig mo.