Mga ala-alang binabalik-balikan

Mga ala-alang binabalik-balikan
Jerlyn Joy N. Ombay

            Bakit ba minsan pag nag iisa lang tayo ay hindi natin maiwasang ngumiti ng mag-isa o

 tumawa ng wala tayong kausap?  Bakit kaya ganun noh??

             Alam mo isa yon sa mga bagay na ipinagtataka ko eh, yun bang tawang-tawa kang mag-

isa tapos may nakakita sayo at iisipin ay nababaliw kana”hahaha” diba ang saklap nun.  May

 mga bagay o pangyayari na minsan sa katagalan ng panahon ay hindi natin nakakalimutan.

Halimbawa,kapag ikaw ay nag-iisa tapos nagmumuni ka at biglang nagflashback yung mga  

nangyari noong bata ka pa at hindi mo namalayang tumatawa ka nap ala nang hindi mo napansin

na habang sinasariwa mo ang mga pangyayari noon ay nakatingin na  pala sayo yung mga tao. 

Ano kaya mararamdaman mo noh??  Di ba nakakahiya yun!! Gosh, siguro iisipin nun  ay”  

normal na tao yun” Tanga malamang iisipin nun may problema ka sa pagiisip. Eto nga pala may

isishare akong maikling kwento para sa inyo kung bakit naisipan kong gawing topic ang “Bakit

minsan natatawa kang mag isa nang walang kausap?”

         

                     Eto na naman ako nakatanaw sa malayo.  Bakit ba kasi hindi pa dumarating ang

Mamang nagtitinda ng binatog!?  Alam naman nun na paborito ko yun ee!  Sige  terty minits pa,

 pag wala pa yun mamaya alis na talaga ako.  Ang lungkot naman ngayong hapon na to…at nang

 biglang naalala yung nangyari noong elementary pa lang ako.  At ito yon, my isa kaming teacher

 na sobrang terror pagdating sa aming mga estudyante niya, palagi niya kaming pinapagalitan,at

 minsan may sinipag siyang magsulat sa black board, tas ng biglang may isa kaming kaklase na

sobrang pasaway.  Bigla ba naman niyang nilagyan ng salamin ang taas ng paa niya at inilapit sa

 ilalim ni mam,,haha,, hanggang sa makita siya ni mam, bigla siya na nitong hinabol,

hahaha!!sobrang galit si mam nun ng mga panahon na yon

                  

                     Kling..kling..kling…haaay salamat sa wakas andito na si mamang magbibinatog. 

“Aba’y ineng ba’t naman atah nakatawa kang mag isa dyan?”, naku hindin mabuti yan ah. 

Haha,,,kuya may bigla lang akong naisip.  Kuya naman oh, lahat nalang nakikita.  “Ano ba kasi

yon?”, “ishare mo naman”.haha,,, Ah yon ho kasing utot ko biglang napalakas,akala ko ho kasi

narinig niyo eh, hehe.  Salamat po sa binatog kuya.  At  bigla akong tumakbo papasok sa bahay

                     

                     Biglang sumigaw si nanay,inutusan akong bumili ng sabon panlaba sa tindahan.

  Habang naglalakad ako, nakita ko si james sa kanto na may hinihithit at tinaning ko kung ano

 yon sabi niya mary jane daw.  Ha ano yon?  Tanga!  Mariwana to bobo! Aah sigeh…Gosh ayun

 na naman si crush sa tindahan.  Si jopet kooo…hay naku iniisip ko na naman sana ako nalang

ang ligawan niya.  Kapag naging kami na naku hindi ko siaawayin.  Pagsisislbihan ko talaga siya

lagi para tumagal kami.  Tapos pag ikinasala kami ako na siguro yung pinakamasayang babae sa

buong mundo.Hehe,,,ang sarap kaya nun.  Eto na malapit na ko sa kanya,,ayeeh!!!  “Oi angel

sino nginingitian mu ha?”  Hala patay nakita niya na naman akong nakangiting mag isa.  “Ah

wala ah!” “wag kang ngumiti mag isa kasi para kang baliw tingnan.”  Aaah ang sakit naman

nuna ang crush ko ba talaga ang nagsabi nun?  “Bakit pakialam mu ba?”  “eh sa may naiisip ako

ee!”  Hindi ko nalang siya pinansin.  Mula ngayon hindi ko na siya crush.!

     

                     “Aling maring pabili nga po ng isang putol ng tide bar.”  “Aba’y pasensya na sayo

ineng naubusn kami kahapon pa pero nagrocery na ang anak ko ngayon.”  Hah???  Tang ina

naman oh!maarte pa naman si nanay.  ”Sigeh na lang ho,thank you na lang po.”  Doon na nga

lang bibili sa kabilang tindahan.  Kinaumagahan,naghahanda na akong pumasok sa eskwela. 

Hindi na ako kumain kasi baka malelate na naman ako.  Habang naglalakad ako sa pasilyo ng

skul naming,,hay naku eto na naman ang mag jowa,naghaharautan na naman yan.  Makapasok na

nga sa room.  Hindi man lang nahihiya tong mga to.  Kung magchupaan eh sa hallway pa alam

namang may cctv camera sa dulo.  As usual ako na naman ang nauna.  Palagi naman ya ee.Tsk

tsk,,  Wala man lang akong magawa.  Makaupo na nga lang habang hinihintay ko pa ang mga

klasmeyt kong tanghali na kung magsidatingan.  Naku ewan, kung mayroo nga lang bang “most

punctual” na award sa college malamang nakuha ko na yun. Kaso lang sa elementary at

highschool lang kasi yun ee.  Habang nakaupo lang ako,naalala ko na naman yung joke ni sir

noong highschool kami.  Sabi niya,”class may joke ako sa inyo”.  Eh di yun Masaya na naman

kami,kasi at least mawala na naman nng konti yung antok naming.  Sabi niya,”isang araw, may

dalawang matanda at kagalang-galang na abogado ang napadaan sa luneta.  Habang sila ay

naglalakad nakita nila yung dalawang aso na naghihindutan.  Habang pinag-aaralan nila ang

dalawang hayop isa sa kanila ang nagsalita.  “Nasubukan mo na bang gawin yan sa asawa mo?” 

Sabin g isang lawyer, “hindi pa eh, pero sususbukan ko baka pumayag sakali.”  Makalipas ang

ilang araw.  “oh nasubukan mu ba?’,tanong ng isang lawyer.  “hindi eh!hindi pumayag ang

asawa ko!” sabi ng isang lawyer, “ayaw ba talaga niyang subukan?” sagot niya,”ayaw ee!”

“ayaw niya pumayag na dalhin ko siya sa luneta at subukan yung dogstyle.”hahaha….. Sobrang

tawanan kami noon,at bigla rin akong natawa sa mga naiisip ko.  Nakakatawa yung mga jokes ni

sir dati.

                  Nang biglang pumasok si jopet.  Ay baka nakakalimutan ko si jopet nga pala na crush

ko ay kakalse ko din sa college at kapitbahay.  “Hoy angel!bakit tumatawa ka na naman mag

isa?”  Naku ano ba yan, bakit ba kasi siya na lang lagi ang nakakakita sa akin tuwing nag

momoment akong mag isa?  “Para kang baliw jan”  Eto na to eh kaya hate ko to lagi eh kahit

anong gwapo niya.  “Pakialam mu bas a may naalala akong nakakatawa eh!”  Hoy paalala lang

masama yan para sa sarili mo, baka kasi sabihin ng mga taong nakakakita sayo may problema ka

sa pagiisip.  Hinayaan ko na lang siya,baka kasi saan pa humantong tong pag uusap namin.

                  Bakit kasi ganun,hindi natin naiiwasan ang matawa minsan ng walang nakakakita?