NOMO TAYO!

NOMO TAYO!

April Rose Logmao

Tara kosa nomo tayo!,  wag na tayong pumasok wala namang mapapala dyan sa paaralan eh.

 Sulat sulat sulat! Lagi na lang nagsususlat buti pa sa tambayan, shot shot shot!

Hindi ka talaga mabobored.

            First year high school ako noon nung akoy makatikim ng inumig hindi pa dapat tinitikman ng isang dalagang tuad ko, sya nga pala, ako pala si lyka,

           Lyka Monique! Unang tungtong ko sa high school dami ko na kaagad tropa, tropa na kahit sa labas ng school nakakasama ko! Kasama kong tumambay! Nung minsang nagkayayaan ang mga kaibigan ko na mag cutting classes.

            Syempre dahil tropa din nila ko dapt kasama ako “ngunit bata pa ako”, tanging nasabi ko lang sa kanila, “hindi pa ako marunung uminom ng alak at baka pagalitan lang ako nang mama ko.” Tinawanan nila ako, sabi ni cris “anu ka ba?

              Kaya ka nga namin sinama ay dahil tuturaan ka namin eh. Simpleng pag inom lang yan anu ka ba?” Isip? Isip? Isip? “O sige na nga sasama na ko?

            Pero wag nyo kong lalasingin ha?” “ang ikot ng baso ay hindi laging pighati’t kasawian.. pare basta’t maghintay ka lamang.” Sound trip lang habang naglalakad papunta sa bahay nila tropa, dun kasi ang place namin, dahil mag isa lang sya sa bahay nila, ang mga magulang niya ay nasa abroad. Dalawang litro ang amig biniling alak at tatlong juice at mga junk foods.

                 Sa unang tingin ko sa empi lights ay natakot ako, pano kung malasing ako? Baka kung aung gawin sa akin ni tropa, tatlo lang kaming babae at apat naman silang mga lalaki.

          Malibog pa naman si tropa. Kakainis naman!

             Bahala na nga, basta dapat kayanin ko ito, ayaw ko naman na mapahiya ako sa mga ka barkada ko. Kumain muna kami ng rice tska ham bago uminom. Masama daw kasing uminom ng alak kapag walang laman ang tyan. Ayan na!

Tapos na kaming kumain, dinadasalan na ni tropa ung alak. Kinakabahan ako. Maubos kaya namin itong mga alak na to? “Sinong unang tagay?” tanong ni tropa. “ayan si Lyka, first timer yan eh!” sagot ni Cris. “Huh? Bakit ako? Ahmmm sige na nga!” sagot ko.

 Ang kaylangan ko ay isang redhorse pang patibay ng loob Ang isang redhorse ay tumatagal sa magandang usapan Ikot ng baso ay hindi laging iyo at sa akin lamang
Ang sabihin mo sa 'yong kasunod... Pare basta't mag hintay kalamang

Nang unang tingin mata ko ay nag dilim Ang pakiramdam ko para bang aatakihin Sa puso at gusto ko nang sumuko Sa aking pagtayo bigla na lng akung nahilo Nanakit ang aking ulo lakad ko'y d na deretso At ang aking paningin, oblong na ang mga baso
Ako'y napayuko at balik sa dating pwesto Pero ayaw ng tanggero tatagayan na ako
 Kung hindi man ngaun ang tamang panahon Na para uminum gagawin ko na ngaun
Kahit anung pusisyon kahit walang okasyon  Pag ako'y nakaupo ito ang aking misyon

             

Ito na si alak! Omg! Ang init sa katawan pero ang sarap pala. Gosh! Nakalipas ang ilang oras naubos namin ang dalawang bote.

                       Aba?

                  Wala pa kong tama, grabe kaya ko pala silang sabayan! “bili pa tayo ng isang litro, magpakalasing tayo!” sigaw ko sa kanila habang sumasayaw. “tatlong litro taob! Red horse naman inumin natin pang banlaw.” Sabi ni tropa. Ang sarap pala sa pakiramdam nang nagiinuman hahahaha!

             2^rd yr. na ko sila pa din ang barkada ko. Sympre dahil tropa nga halos araw-araw ako kami nag iinum, kakabusog kaya..

                      Try mo!!!!!

               Nang minsan umuwi ako nang gabi galling sa tambayan sympre dami nag taka bata palang Lasinggera na ko. Malandi, Malibog, Lasinggera, Pakawala, Walang kwenta .

          lan sa mga salitang posibleng marinig ko galing sa ibang tao. Lahat ng iyan wala sa akin kung sa kanila manggagaling dahil alam ko kung ano yung totoo. Alam ko na hindi nila ako kilala. Pero malaking dagok sakin kung yang mga salitang yan ang maririnig ko mismo sa mga taong mahal ko at sa mga kapitbahay namin. 

            Masyadong masakit ang mga salitang nakasulat sa taas para lunukin ko ang mga ito lalo na kapag galing sa kanila. Sila yung mga taong inaasahan kong pinaka-huli na magsasabi sa akin ng mga ganyan, pero dun ako nagkamali. Siguro nga kagaya rin sila ng ibang taong walang alam tungkol sa akin.

           Birth-day ni ate cris, invited kaming lahat, nag ka inuman na din kami at

  Umaga na at kami ay pauwi na Tapus na ang saya yo balik na sa problema Paggising sa umaga pagmulat ng mata Muli ba kung uulit parang ayaw ko na Yo ubos na ang pulutan tapus na ang inuman Walang kaarawan pero merong kasiyahan Ngayon mag wawakas na ang ating kagalakanAko'y mamrumrublema pagdating ng kinabukasan Kabiguan ay hindi hadlang upang tumakas ka Wag kang iiwas pag may inuman Dapat nga'y tumagay ka.

          Magulo ako, oo aminado ako dun. Loko-loko ako, mahilig akong umalis sa gabi, sumama sa mga tropang bagong kakilala, marami akong hikaw, abnormal ang buhok ko, umiinom ako, nasubukan ang mga hindi dapat, umuuwi ako ng madaling araw, uma-aura ako sa disco, nagmumura ako sa facebook, nagpo-post ako ng mga salitang tae, ebak, punyeta, bwusit at kung ano ng walang katikas-tikas, kulay berde ang utak ko at kulang na lang ata na sabihin kong adik ako.

            Pero alam ko sa sarili ko na isang aspeto lang yun ng pagkatao ko. Importante sa akin ang buhay, pag-aaral, pakikitungo sa kapwa, pangarap at pamilya. Alam kong pinahahalagahan ko ang sarili ko sa paraan na gusto ko na walang makapagsasabi na ito ay tama o mali. Sapat na yun para sa akin para sabihin kong hindi ako masama at pakawalang tao. Hindi ako magpapaka-hipokrita at maghahanap ng isang kategorya o listahan ng mga katangian na dapat meron ako para lang masabi iyon. Sana ganun din ang mga taong nakapaligid sa akin.

 Sa isang bote ng alak Tayo nagsimula Mga panahong tayo'y walang wala Pero kahit ganon
Masaya tayo noon Nagkakasya sa simpleng panahon Hanggang sa lumipas na nga ang Maraming
Taon May kanya kanya na tayong buhay Ngayon Pero kahit gan'to Nagkikita parin tayo Sa isang bote parin nagsasalo Nagbago man ang araw At sa alak ay di na nauuhaw Basta't kayo mga kaibigan Ako'y nand'yan Sari sari istorya Saan pa tayo pupunta Ibat-ibang kwento Ng buhay nyo ng buhay ko Nawawala naman ang iba Buhay parin sa alaala Tuloy parin ang tropa Sa hirap at ginhawa Ano bang balita Meron bang napasama Sana'y natupad Pangarap natin nung bata Pero ano pa man Tayo'y pareho lang Sa isang bote ng alak Kaibigan
  Wala na ngang mas gaganda pa Sa ala alang nagdaan Mga pinagsamahang May konting kalokohan Magwawakas man ang iba At huwag naman sana Sa isang bote tayo'y Mag kanya – kanya.